مسئول برنامه سانتریفیوژ سازمان انرژی اتمی ایران دکتر مسعود نراقی بود

نراق بخشی از دلیجان در استان مرکزی قرار دارد .
دکتر مسعود نظامی نراقی ، فیزیکدان پیشکسوت دانشگاه صنعتی  و از اولین اعضای هیات علمی دانشکده فیزیک دانشگاه صنعتی شریف بود .

دکتر مسعود نراقی

نراقی دکتری فیزیک خود را از دانشگاه کیس وسترن ریورز در ایالت اوهایو آمریکا گرفت و تا آخرین سال عمرش به عنوان مالک و مدیرعامل مجموعه تور اینترنشنال در ایالت نیویورک فعالیت داشت .
دکتر نظامی نراقی، موسس اولین کارخانه لامپ تصویر تلویزیون در خاورمیانه در سال ۱۳۴۶ و مؤسس شرکت ایلوسات (متالایزینک) در ایران بود . راه اندازی و بهره برداری از لابراتوار گداخت انرژی سازمان انرژی اتمی جمهوری اسلامی ایران توسط وی انجام شد و در زمان جنگ تحمیلی به عنوان مشاور صنایع دفاع در راه اندازی مجدد رادارهای کشور فعالیت های موثر داشت .

غلامرضا آقازاده ، رئیس سازمان انرژی اتمی ایران طی سخنرانی سال 2003 خود در مقر آژانس، به این نکته اشاره کرد که رهبران ایران چگونه پس از تجربه یورودیف به این نتیجه رسیدند که برای تأمین اورانیوم غنی‌شده نمی‌توانند روی همکاری دولت‌های غربی حساب کنند. وی گفت: «ما از همکاری غربی‌ها ناامید شده بودیم، و به همین دلیل سیاست خودکفایی را در پیش گرفتیم.»

منظور آقازاده از خودکفایی، اشاره به تصمیم ایران برای دستیابی به ابزار غنی‌سازی اورانیوم در خاک خود بود. گام اول ایران در این راه آغاز خرید فن‌آوری سانتریفیوژ بود که به منظور تولید اورانیوم غنی‌شده خود به آن نیاز داشت.
فردی که مسئول برنامه جدید سانتریفیوژ سازمان انرژی اتمی ایران بود، دکتر مسعود نراقی نام داشت که دارای مدرک دکترا در علوم پلاسما از دانشگاه کیس وسترن ریزرو بود و پیش‌تر در اداره فضا و هوانوردی ملی آمریکا کار می‌کرد.
نراقی تماس با تأمین‌ کنندگان و دلالان فن‌آوری تجاری را آغاز کرد و در جریان دیدارش از دفتر لیبولد هرائوس در کلن آلمان سال 1985، با گاتوالد لرچ ، یکی از اعضای شبکه ارائه خدمات هسته‌ای مرتبط با عبدالقدیر‌خان (دانشمند هسته‌ای پاکستان که به طور مخفیانه اسرار هسته‌ای را می‌فروخت)، دیدار کرد. تعامل ایران با شبکه عبدالقدیرخان اغلب به عنوان مدرکی برای تمایل این کشور به دستیابی به تسلیحات هسته‌ای محسوب می‌شود زیرا در اوایل دهه 1990 همین شبکه، بسته کاملی را به لیبی فروخت که شامل یک مرکز کامل غنی‌سازی اورانیوم با 10 هزار سانتریفیوژ، 20 تن (بیش از 18 هزار کیلوگرم) اورانیوم، و طرحی چینی برای تسلیحات هسته‌ای بود.

هنگامی که دکتر مسعود نراقی سال 1987 با گاتوالد لرچ و دیگر اعضای شبکه عبدالقدیرخان در دبی دیدار کرد تا آنچه را که برای آغاز ساخت سانتریفوژها نیاز بود، خریداری کند ، هیچ تمایلی به خرید فن‌آوری ساخت بمب از خود نشان نداد. پس از آن، اولی هاینونن، یکی از مقامات بخش پادمانی آژانس و مسئول پرونده ایران، در راستای تحقیقات خود درباره ارتباط ایران با شبکه عبدالقدیرخان مصاحبه‌های زیادی را با دلالان این شبکه که در سال 1987 با دکتر نراقی در ارتباط بودند، انجام داد.
افرادی که مورد مصاحبه قرار گرفتند به هیچ وجه مدعی نشدند ایران تمایلی به خرید تجهیزات یا مواد اولیه لازم برای تولید بمب اتم داشت. آمریکا به خود نراقی نیز دسترسی داشت؛ وی در سال 1992 منصب خود در سازمان انرژی اتمی ایران را ظاهراً به دلیل کیفیت نامرغوب قطعات سانتریفیوژی که خریداری کرده بود، از دست داد، ایران را به مقصد آمریکا ترک کرد و اطلاعات در باره برنامه هسته‌ای ایران را در اختیار امریکا  قرار داد .
عاملان شبکه عبدالقدیرخان به این نکته اشاره کردند که اوایل سال 1987 وقتی استاد نراقی و یکی از همکارانش تجهیزات و طرح‌های سانتریفیوژی را در دبی دریافت کردند، گاتوالد لرچ و یکی دیگر از اعضای شبکه سندی یک و نیم صفحه‌ای را به طور رایگان در اختیار ایران قرار دادند که نقشه‌ای خلاصه‌شده از گام‌های لازم برای تبدیل فلز اورانیوم جهت تولید سلاح هسته‌ای بود .

استاد مسعود نراقی در ردیف دوم، نفر سوم از چپ ایستاده است - سال 1345

در سال ۲۰۰۳ دستگاه امنیتی دولت ایران از تماس‌های دولفین با آمریکا آگاه می شود. مانند دیگر چهره‌های سیاسی و مخالف دولت، دولفین توسط دولت ایران بازداشت می‌شود. همسر وی موفق می‌شود به همراه فرزندان از ایران بگریزد و لپ تاپ دولفین را نیز از ایران خارج کند. همسر دولفین پس از ورود به خاک ترکیه به کنسولگری استانبول مراجعه و ماجرای همسرش را بازگو می‌کند و از آن زمان به بعد تحت حفاظت سازمان سیا قرار می‌گیرد.
دولفین در یکی از زندان‌ها نگهداری شده و همسر و فرزندانش به آمریکا منتقل شده و در ازای لپ تاپ دولفین کارت سبز و اقامت خود در آمریکا را دریافت می‌کنند.

استاد مسعود نراقی ، دانشمند و فیزیکدان مطرح تاریخ 28 دی 1398 بدرود حیات گفت .