ما در دنیا مسافریم

ما در مسافرت ، اقامت نمی کنیم
اهل سکوتیم و شکایت نمی کنیم

با آنکه آگهیم به آداب هر سفر
اما یکی ز صد، رعایت نمی کنیم

با حرف عابدیم و به کعبه همی رویم
غرق تجارتیم و عبادت نمی کنیم

وقتی که پا فتاده ای فریاد میزند
آن لحظه ساکتیم و عنایت نمی کنیم

جنگی که بین حق و باطل شود بپا
خاموش گشته ایم و حمایت نمی کنیم

تا نعمتی بر کف ما از خدا رسد
اسراف می کنیم و قناعت نمی کنیم

درمجلس گناه که مغضوب خالق است
گر میرویم حس حقارت نمی کنیم

ما ماندنی که نیستیم هر دم مسافریم
خالی شد این قطار و نظارت نمی کنیم

اشعاری از آقای علی رضایی فرزند رضا اهل شهر نراق