ما ماندنی که نیستیم

ما  در مسافرت اقامت نمی کنیم
در زجر و ظلتیم ؛ شکایت نمی کنیم

با آنکه آگهیم به آداب هر سَفر
اما یکی زِ صَد رعایت نمی کنیم

با حرف عابدیم و به کعبه همی رویم
غرق تجارتیم وعبادت نمی کنیم

وقتی که پا فتاده ای فریاد می زند
آن لحظه ساکتیم وعنایت نمی کنیم

جنگی که بین حق باطل شود به پا
خاموش گشته ایم و حمایت نمی کنیم

تا نعمتی  بر کَف ما از خدا رَسَد
اسراف می کنیم و قناعت نمی کنیم

در مجلس گناه که مغضوب خالق است
گر می رویم حِس حقارت نمی کنیم

ما ماندنی, که نیستیم, هر دَم مسافریم
 خالی شد این قطار نظارت نمی کنیم