حسن کمال

آمال منی از تو تمنایی وصال است
دل کَندن از این چهره محبوب مَحال است

زیبنده ترینی و چنان قامت سَروی
در چشم من امروز تو را حُسن کمال, است

مه پاره ای ای آنکه چو آئینه زلالی
همچون قمر این چهره جَمیل است جمال است

معروف شدی در نظر باده پرستان
چشمی به تماشای تو و نقطه خال است

دامی به سَر راه تو عمری است نهادم
صیاد دلم منتظر سید غزال است

دست منِ محزون نرسَد بر رُخ سَروَت
آنجا که تو را اوج به جاه است و جلال است

دل تنگ تو اَم کاش بیایی و بگوئی
در مذهب ما دادن یک بوسه حلال است

 شاعر : آقای علی رضایی فرزند رضا اهل شهر نراق