چشم غفلت

ای که خواب آلوده ای بَر خیز از خواب گران
دائما دنیا نباشد کِشتی اَمن و اَمان

جَهد کُن تا می توانی تَن به آسایش مَده
ضعف خود جبران نما بگذر زِ ضعف دیگران

چشم غفلت باز کن  فرصت زِ دستت می رود
سعی ناکرده  میسّر نیست فتحی دَر جهان

عالِمی می گفت عالَم محضر ذات خداست
تا خطا کمتر کنیم هم آشکارا هم نهان

حفظ کن همواره اَسرارت درون یک حصار
سِر نمانَد روی تَن وقتی نداری پاسبان

این جهان میدان رویاروی کفر است و دین
تیز شمشیری بزن بَر گردن گرنکشان

گر نشینی تا عَدو آید به بالای سَرَت
شاید آن  لحظه دگر تیری نیاید از کَمان