مرحمت خانم اکبری مادر و فرشته زندگی ما بود

کوره راهی است
جاده ی پر پیچ و خم کهنه قمار زندگی
وقتی که تنها موسیقی اش

ضجه های رفتن بی بازگشت تو باشد
در هجومِ بُهت ِ بی باورِ زهرِ هجرِ تو
نای رفتن نیست
برای این تن خسته یِ راه مانده یِ دلمرده زِکوچِ تلخِ تو
راه بسته
کوچه تاریک
و
دل داغ حسرت به تن دارد

هیهات از ندیدن ها
نگفتن ها
نرفتن ها
وقتی که همه دیدیم تنهاییت را
غربتت را
کوه های غمت را
سنگینی ِ حزنِ بی صدایت را

و بی تفاوت گذشتیم و
ندیدیم و
نکردیم و
نگفتیم
آن چه بایدرا.......
اما تو
با کوله باری از غم و درد
تنها سایه سار امن دل های ما بودی
آرامش لحظه های بی کسی
دست هایت بوی مهربانی می داد

و نگاهت
از پس ِ آن همه غم
آن همه درد
شهدِ مهر می پراکند و مرهم بود
بر ریشِ دلِ هر خسته دلِ بی پناه
درد واره ی تلخی است
دردِ نبودنت
برای آنان که حتی یک لحظه
بودنت را تجربه کردند

و قطره ای از زلال ِ مهر مادرانه ات را
در تشنگی ِ کویرِ خشکِ محبت ها چشیدند
که تومادر بودی همه را
ای نازنین

                                       مرحوم کربلایی ابراهیم عضایی           مرحومه حاجیه مرحمت خانم اکبری

پنج شنبه 13 آبان 1395 مصادف با 3 صفر 1438 سومین سالگرد درگذشت مادرمان مرحومه مرحمت خانم اکبری فرزند نعمت الله است . توفیق داشته باشیم دور قبرش حلقه زده و اشک چشمی روی سنگ قبرش روان کرده و شستشو دهیم تا از دلتنگی های بی مادری تسکین یابیم و هم روح بلندش با قرائت فاتحه و صلوات خوشنود شود .

بیشترین خوشحالی ما فرزندان توفیق خدمتگزاری بود که در حیات والدینمان انجام دادیم و مرتب دعای خیر آنها را با صدای بلند می شنویدیم .