کوچ خَلق از شهر نَراق

شهر من شهر فاضلین بزرگ
گذر عمر در تو شیرین است

من مقیم تو ، شهر عالم خیز
افتخارم در این جهان این است

همه رفتند و دل شکسته شدی
دلت از کوچ خَلق خونین است

آن شنیدم که هر که رفت ، سفر
برنگشت و دل تو غمگین است

ای نراق، ای امید پیر و جوان
 در کنار تو درد تسکین است

دشمنی گر کند کسی با تو
کم ز دیوانه نیست،مسکین است

ای که دلسوز شهر ما هستی
این رسالت همیشه سنگین است

آنکه دانست و کار نکرد به خَلق
دامنش تا همیشه ننگین است

پرچمی تا در این وطن برپاست
با دِماء شهید رنگین است

یادشان زنده است با صلوات
آری این لحظه کام ، شیرین است

شاعر آقای علی رضایی فرزند رضا اهل شهر نراق