در قدیم و مشخصا یک قرن پیش کوره
گچ پزی در نراق فعالیت داشت که متعلق به مرحوم استاد حسن شریفی فرزند
ابراهیم ابن حسن ابن شریف بود .
سنگ گچ به اسامی محلی به نام قند کلاغ
یا سنگ کلاغ وجود داشت که به وسیله ابزارهای ابتدایی مثل تَبر و کلنگ از
بین معدن خاک چاله خاکبان(بام) نراق استخراج می شد .
این سنگ ها از
چاله خاکبان به بالا منتقل و در کوره چیده می شد که توسط هیزم زیر آن روشن
می شد تا این سنگ ها پخته شود . کوره وسیله یا محلی است که در آن حرارت
ایجاد میکردند و به آن آتشگاه نیز گفته میشد .
بعد به وسیله کوب
هایی که از طریق چوب ها با دسته های چوبی شبیه کُرز درست شده بود ضربه می
زدند تا خاک شود و سَرَند می کردند تا کچ مورد نیاز تامین می شد .
فقط
استاد حسن شریفی تبحر در این کار را داشت و کمتر کسی به این شغل طاقت فرسا
مبادرت می ورزید چون نیاکان استاد حسن عموما مغنی بودند .
یادآوری می گردد معدن اصلی گچ پزی در کوه کاه و گندم نراق بود که مورد استفاده قرار می گرفت و هنوز آثار آن پا برجاست .
اصل سنگ ها را کوره کاه و گندم بار الاغ کرده تا معدن باستانی چاله
خاکبان(بام) شهر نراق منتقل می کردند و داخل کوره می گذاشتند و وقتی آماده
می شد گچ های آماده را به انبار منزل جهت فروش دپو می کردند .
فروش آن به صورت کیله بود و اغلب پول آن پا یا پای یا تهاتری انجام می گرفت .
تا نیم قرن پیش تمام منازل نراق از طریق این نوع کچ سفید می گردیدند .
بیشترین مصرف گچ کاری برای منازل و اماکن از این ناحیه تامین می شد و تا نیم قرن پیش در شهر نراق متداول بود .
سایت سلحشوران شهر نراق از آقای غریب رضا شریفی فرزند سلطانعلی به جهت مساعدت در این پست سپاسگزار است .
شهدای شهریور ماه شهر مذهبی نراق...
ما را در سایت شهدای شهریور ماه شهر مذهبی نراق دنبال می کنید
برچسب : نویسنده : msalahshorannaraghg بازدید : 259 تاريخ : جمعه 20 بهمن 1396 ساعت: 16:02