کاربرد چوب خط در کهن شهر تاریخی نراق

چوب خط که در گویش نراقی به آن"چوخط یا چوقط " می گویند قطعه چوبی است به طول حدود 30 سانتی متر و قطر حدود 2 سانتی متر و به شکل مستطیل می باشد .

چوب خط حدود 5 دهه قبل به اشکال مختلف در شهر نراق وجود داشت و این چوب برای نگهداری حساب مشتریان که از مغازه ها بخصوص دکان های قصابی و نانوایی به صورت نسیه خرید می کردند .

به این صورت که هر بار مشتری خرید می کرد فروشنده بر آن چوب با چاقو یا کارد خطی یا بریدگی یا نشانه ای معادل مقرر بین او و خریدار مثلا بیست و پنج معادل 5سیر - پنجاه معادل 10 سیر یا یک چارک - صد درم برابر 1/5کیلو - نیم من معادل 3 کیلو و در نهایت یک من معادل 6 کیلوبا مبلغی معین ایجاد می کرد.

                   مرحوم سید حسن موسوی               مرحوم عبدالله اشرفی           مرحوم نادعلی اشرفی

آخرین چوب خط های مورد استفاده در شهر تاریخی نراق مربوط به نیم قرن قبل بین قصاب ها و مشتری انجام می گرفت که بارزترین این قصاب ها عبارتند از :
مرحومان سید حسن موسوی - سید محمد موسوی - حسین اشرفی – عبدالله اشرفی – نادعلی اشرفی - سید عباس موسوی و سایر قصابان قدیم دیگر .

کاسبان به دفعات خرید روی چوب خط نشانه گذاری مى کردند و سپس آن را به خریدار می دادند تا در پایان هر ماه بر اساس قرارداد فی مابین بر اساس خط ها و نشانه ها در حضور مشتری شمارش می شد و مشتری ملزم به پرداخت وجه آن بود.

ازاین قطعه چوب برای گرفتن سایر مایحتاج عمومی هم استفاده می شد ولی بیشترین کاربرد آن برای خرید نان از نانوا و گوشت از قصاب بود . یکی از نگاه داشتن حساب ناشی از اضطرار و نیاز بیسوادها بود .

کاسبان نراقی یا قصاب ها بعضی اوقات به مشتری تذکر می داد که چوخطت پُر شده و دیگه جا نداره و مشتری مجبور به تسویه حسابش می شد تا چوخط جدید دریافت نماید .

سایت سلحشوران شهر نراق از جناب آقای مرتضی علی آقایی فرزند علی اکبر از بابت تهیه این پست سپاسمند است .