گلچینی از رباعیات و دوبیتی های میرزا محمد نراقی متخلص به " مخلص نراقی "

نگردد شمع اگر خاموش، امشب کشته خواهد شد
که با چندین فسون کردم به خواب آن طفل بدخو را

نگذاشت سرشک از گنهم نام و نشان را
یک قطره که دیدهست بَرد کوه گران را

نیست از آتش سوزان گله چون خار مرا
سوخت آن کس که بر آورد به گلزار مرا

هرگز از گرمی بازار ندیدم سودی
سوخت چون شمع، شد آن کس که خریدار مرا

به جای عیب هنرهای خویش می پوشم
تکلّفی به از این نیست در لباس مرا

مرا زکشته شدن نیست این قَدَر پروا
که پیش یار کند ، غیر التماس مرا

چون شانه نیست کنون ربط من به کاکُل زلف
زبندگان قدیمم من این دو سلسله را

اگر چه خوش سخنی هست سبز کردهٔ طوطی
شکر خورد که زند حرف آن لب شکرین را

ما زسایل چون بخیلان روی گردان نیستیم
سر اگر خواهد ، به گردن وام می دانیم ما

نیست " مخلص "در کلام تُند خویان پختگی
هر چه زین آتش بیاید ، خام می دانیم ما