سند 98 سال قبل مربوط به معامله شهروندان دلیجان و نراق در قنات جُرجَوِش(جُرجَبِش) دلیجان - سند شماره 70

به اجاره صحیحه شرعیه قبول نمود جناب عمده الاعیان آقا محمد حسین خَلَف مرحمت پناه خیرالحاج حاجی میرزا کوچک تاجر نراقی از جناب مستطاب عمده التجار آقا محمدعلی(ملقب به ملا علی فروغی) خلف مرحمت و غفران پناه آقا محمد ابوالقاسم رحمت اله تاجر من القصه همگی و تمامی مِجری المیاه (محل عبور آب) دو نفر و نیم * آب قنات جُرجَوِش(جُرجَبِش) * شهره دلیجان واقعه در روزقه(نوبت در آبیاری زمینهای کشاورزی – آب روزه) هشتم که مدارش در دوازده شبانه روز است ابتیاعی(خریدن) از خود مستاجر مرقوم ابتدا از اول مهر ماه جلالی هذا سنه .............. ۱۳۴۰ الی مدت سه سال شمسی تمام به مال الاجاره مقدار و موازی یکصد و پنجاه مَن بَوَزن شاه نصف هفتاد و پنج مَن جوء پائیزه کَدخداپسند و جوزق(غلاف پنبه که هنوز پنبه از آن برنیاورده باشند) اوّل چین دوّم چین بالمناصفه مقرر و مشروط آنکه مال الاجاره را به قسط السنین در هر سالی مقدار بیست و پنج مَن بِوَزن شاه نصف دوازده و نیم جوء پائیزه عُرف پسند و مقدار بیست و پنج مَن بِوَزن شاه نصف دوازده و نیم جوزق *(پنبه با غلاف) اوّل چین دوّم چین در عَوض مال الاجاره مرقوم در نراق تسلیم جناب موجر منظم الیه بنماید .
صیغه مواجره بینهما علی النهم الشرع الانور واقع و جاری گردید .

تحریر فی بیست و پنجم شهر ربیع الاول سنه ۱۳۴۰
25 ربیع الاول 1340(برابر با 5 آذر 1300)

* اهالی دلیجان به جُرجَوِش(جُرجَبِش) برگ بهشت خطاب می کنند
* جوزق به معنی پنبه با غلاف آن که هنوز باز نشده و در زبان محلی دلیجان و نراق به آن کُلوزه می گویند . در پاییز پنبه را در چند مرحله می چیدند. مرحله اول از کیفیت بالاتری برخوردار بود و پنبه های باز نشده را در چین دوم و سوم می چیدند که کیفیت پایین تری داشت. کشاورزان با انصاف دلیجانی و نراقی در قدیم برای پرداخت اجاره مخلوطی از چین اول و نسبت کمتری از چین دوم را به صاحب آب و زمین تحویل می دادند. در این سند با اهمیت نیز به این مورد اشاره شده است .

* دو نفر و نیم آب قنات در دلیجان برابر با 12 سَرَچه و معادل امروزی 90 دقیقه می باشد

از جناب استاد حاج سید مجتبی غفاری فرزند سید محمود به جهت بازخوانی سند قریب یک قرن پیش سایت سلحشوران شهر نراق سپاسگزاریم .