گو مبارک بی دلیلی کز نراق

ای خدا دانی که کافر نیستم
بلکه در توحید خود فانیستم
مر ترا هستم دخیل ای ذو الکرم
آمدم تا درگهت با صد ندم
یک نظر کن از عنایت سوی من
فارغم گردان ز قید خویشتن
زین رفیقان تنگ شد یا رب دلم
کن تهی ز ایشان خدایا محفلم
بلکه دل از این دیارم سیر شد
جان از این آب و گلم دلگیر شد
گو مبارک بی‌دلیلی کز نراق
محفل ما را کشد سوی عراق

غزلی از  مثنوی طاقدیس اثری جاودان از علامه حاج ملا احمد نراقی متخلص به صفایی

۹۶/۰۴/۲۹

سلحشوران شهر نراق